40 osobowa grupa z Gminy Książki uczestniczyła w wyprawie do Szymbarku. Wyprawę zaplanowano na cały dzień. Po drodze do Skansenu uczestnicy zatrzymali się w Wieżycy – najwyższym szczycie Polski północnej (329 metrów n.p.m.) gdzie z tarasu widokowego mogli obejrzeć piękny widok na okolicę.

Co zobaczyliśmy w Skansenie w Szymbarku?

Najdłuższa deska świata – przy stole z niej zrobionym może jednocześnie zasiąść nawet 230 osób. Warto było przy nim spocząć i posłuchać historii opowiadanych przez kaszubską przewodniczkę.

Prawdziwy bunkier – tajnej organizacji wojskowej Gryf Pomorski, z czasów II Wojny Światowej. Do schronu wchodzi się wąskimi korytarzami, pod stopami błoto. Czuć stęchliznę, chłód i ciemność. Tu wojnę nie tylko słychać, ale i da się wyczuć. Na zwiedzających niesamowite wrażenie zrobił dwuminutowy seans.

„Dom do góry nogami” – dom na głowie to nie tylko dziwadło, to symbol naszych czasów – świata pełnego sprzeczności i zagrożeń (komunizm, terroryzm), których twórcami są ludzie – tak widzi nasz świat Daniel Czapiewski – pomysłodawca utworzenia takiego budynku. – Ten dom był budowany tak, jak stoi. Najpierw dach potem ściany i na końcu podłoga – mówi przewodnik, pracownik Centrum Edukacji i Promocji Regionu, która uprzedza o dziwnym wrażeniu po wejściu do środka .Nie wszyscy decydują się na wejście do tego „pokręconego miejsca”.

Pociąg do nikąd? – uczestnicy dowiedzieli się w jakich warunkach transportowano polskich zesłańców na Syberię. Na stacji stoi pociąg do nikąd. Na lokomotywie zachowała się wielka czerwona gwiazda, jeden z symboli Związku Radzieckiego. „Podróż” takim transportem trwała nawet 3 miesiące. W jednym bydlęcym wagonie tłoczyło się minimum 50 osób. Surowe deski wagonów widziały niejeden ludzki dramat. Większość pasażerów takich pociągów do Polski już nie wróciła – informuje przewodnik.

Dom Sybiraka – typowy dom w jakim mieszkali Polacy zsyłani na Sybir. Surowy wystrój wnętrza w zestawieniu z wyeksponowanymi na ścianach zdjęciami z życia polskich wygnańców potęguje tragizm ich losów. Dom, zanim trafił do Polski przebył transportem 8100 km. Po drodze został 163 razy sprawdzony przez rosyjskie i białoruskie służby. Podobno ten dom ma 240 lat – poinformowała pani przewodnik.

W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się w hucie porcelany Lubliana, gdzie można było kupic po bardzo atrakcyjnej cenie wiele wyrobów porcelanowych.

Autor: Marianna Ciupak Dyrektor GOK Książki.